สุดยอดประสบการณ์ฟุตบอล ณ Anfield (Part 1 – การมาเยือนของนักบุญแดนใต้)
นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ฟุตบอลอังกฤษมีประวัติศาสตร์มาอย่างยาวนาน ชื่อเสียง เกียรติยศ ความสำเร็จของสโมสร ด้วยสไตล์การเล่นที่ดุดัน เร้าใจ ของแต่ละทีม อีกทั้งยังเป็นแหล่งผลิตนักเตะชั้นยอดออกมามากมาย ทำให้ฟุตบอลอังกฤษเป็นที่นิยมของคนทั่วโลกมาโดยตลอด จนได้รับการกล่าวขานว่ามีเกมการแข่งขันที่ “น่าตื่นต่าตื่นใจ” ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก ดังนั้น สำหรับคนที่หลงรักในกีฬาฟุตบอล การได้ไปเป็นส่วนหนึ่งของกองเชียร์ทีมที่ตัวเองรัก ได้ไปนั่งเชียร์ติดขอบสนาม ใกล้ชิดกับนักเตะระดับโลก ถือเป็นหนึ่งในความใฝ่ฝันของใครหลายๆคนเลยทีเดียว
สำหรับตัวผมเอง ในฐานะแฟนบอลของทีมหงส์แดง ลิเวอร์พูล อยากนำประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้น มาเล่าสู่กันฟัง และพาทุกท่านไปสัมผัสบรรยากาศภายในสนาม Anfield ความเคลื่อนไหว เกร็ดเล็กเกร็ดน้อย รวมถึงการเดินทางไปชมเกมที่สนาม อยากรู้ว่ามันจะสุดยอดขนาดไหน จะสนุกกว่าดูผ่านหน้าจอโทรทัศน์ไหม เชิญรับชมได้เลยครับ
ก่อนอื่น ขอเกริ่นกันนิดนึงเกี่ยวกับการจองตั๋วฟุตบอลที่อังกฤษครับ หากเราต้องการชมเกมฟุตบอลสักเกม เราสามารถเลือกซื้อตั๋วได้สองช่องทาง คือ…
ทางแรก เราต้องสมัครเป็นสมาชิกของสโมสรนั้นๆก่อน หรือที่เรียกว่า Membership เพื่อที่จะได้สิทธื์เข้าไปจองตั๋วในเว็บไซต์ของสโมสรนั้นๆ ข้อเสียเปรียบของวิธีนี้คือ เราต้องรอสแตนด์บายหน้าคอมพิวเตอร์เพื่อรอเข้าไปกดเข้าคิวในวันที่เขากำหนดว่าสามารถให้ซื้อตั๋วได้วันแรก ซึ่งมีโอกาสพลาดที่นั่งดีๆได้หากเข้าไปช้าเกินไป อีกทั้งเราไม่สามารถจองเกมที่พบกับทีมใหญ่ๆด้วยกัน อย่างเกมแดงเดือด เพราะสโมสรจะให้สิทธิ์กับคนที่ถือตั๋วปีหรือ Season Ticket ต่อด้วยคนที่มีประวัติการจองฤดูกาลก่อนหน้ามากกว่า 13 เกมขึ้นไป เนื่องด้วยสนามแอนฟิลด์นั้นเล็กถ้าเทียบกับที่อื่น จะเห็นว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่จะจองชมเกมใหญ่ๆหากเพิ่งได้บัตรสมาชิกมา ตั๋วจะถูกขายหมดอย่างเร็วมาก
ทางที่สอง จองผ่านเอเจนซี่ที่ดูแลเรื่องตั๋วฟุตบอลโดยเฉพาะ มีทั้งของคนไทยและอังกฤษครับ (ที่อังกฤษมีบริษัทชื่อ Thomas Cook รับจองตั๋วพร้อมที่พักให้เสร็จสรรพเลย) สะดวกสบายมาก มีโอกาสได้ตั๋วไม่ยาก แต่ก็มีข้อเสียที่ราคาตั๋วค่อนข้างสูง (ถึงสูงมาก) หากเทียบกับจองผ่านเว็บไซต์ ฉะนั้นถ้าใครไม่ขัดสนเรื่องเงินทอง วิธีนี้น่าสนใจครับ
อย่างของผมจองโดยวิธีแรกครับ คือรีบเข้าไปรอหน้าคอมตั้งแต่เนิ่นๆ ผมโชคดีมากที่สามารถเลือกที่นั่งได้เร็ว พอจองเสร็จลองเข้าไปอีกครั้ง ก็พบว่าต้องรอไปอีกเกือบชั่วโมงเลยครับหากพูดถึงการเดินทางไปสนาม สามารถเดินทางโดยรถบัส หมายเลข 26 หรือ 27 ถ้าเราเดินอยู่ย่านใจกลางเมือง ให้ขึ้นที่ป้าย Lord Street จะสะดวกที่สุดครับ (ป้ายจะอยู่ตรงข้ามกับห้าง Debenham ใกล้กับย่านศูนย์การค้า Liverpool ONE) ในวันที่มีการแข่งขัน สามารถตามคนท้องถิ่นที่ใส่เสื้อลิเวอร์พูลได้เลยครับ ไม่หลงแน่นอน แต่ถ้าไปกันหลายๆคนนั่งแท็กซี่ไปจะคุ้มและสะดวกกว่า
รายละเอียดรถบัส >> http://www.arrivabus.co.uk/serviceInformation.aspx?id=2805
หลังจากนั่งมาประมาณ 15 นาที รถก็จอดที่หน้าสนามพอดิบพอดีเป๊ะ สนามแอนฟิลด์ นั้นเล็กมากๆ เล็กกว่าที่ทุกคนคิดว่าเยอะครับ ถ้าเทียบกับ โอลด์ แทรฟฟอร์ด หรือเอมิเรตส์ สเตเดียม
วันนั้นลิเวอร์พูลมีเกมแข่งกับนักบุญเซาแธมป์ตัน ทีมที่มีประสิทธิภาพเกมรับดีมาก(เสียประตูน้อยที่สุดในตอนนั้น) แต่ท้ายที่สุดผลเป็นอย่างไรทุกคนคงได้ทราบกันไปแล้ว ลิเวอร์พูลแพ้ไป 0-1 เป็นการพ่ายแพ้ในแอนฟิลด์นัดแรกของฤดูกาล… แต่อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่นัดนั้น ทีมหงส์แดงยังไม่แพ้ในแอนฟิลด์อีกเลย
ด้านหน้าสนามบรรยากาศคึกคักมากๆ
คนมาขายของพวกผ้าพันคอ ของที่ระลึก เยอะมากครับ
โดยส่วนใหญ่แฟนบอลมักจะเข้าไปยืนถ่ายรูปกับรูปปั้นของ บิล แชงคลี่ย์ ที่ด้านหน้าสนาม เมื่อมาถึง
Bill Shankly : He made the people happy
เดินอ้อมมาอีกฝั่งหนึ่งของสนาม ฝั่งติดกับสวนสาธารณะ Stanley Park จะเห็น Hillsborough Memorial อนุสรณ์รำลึกโศกนาฎกรรมที่ ฮิลส์โบโร่ และ Shankly Gates ประตูที่มีประโยค You’ll Never Walk Alone อยู่ ถือเป็นจุดสำคัญอีกที่ที่ไม่ควรพลาด
ในกรณีที่ไปถึงสนามตั้งแต่เนิ่นๆ ประมาณ 2 ชั่วโมงก่อนบอลเตะ สามารถเข้าไปดักรอรสบัสนักเตะมาจอดส่งนักเตะเข้าสนามได้ แต่คนจะเยอะมากๆ ไม่ค่อยแนะนำให้ไปยืนรอเท่าไรครับ เพราะนักเตะเดินลงจากบัสเข้าประตูไปเร็ว จบแทบมองไม่ทัน ถ้าอยากได้รูปแบบใกล้ๆ สามารถไปดักรอถ่ายตรงอัฒจันทร์ตอนนักเตะซ้อมก่อนแข่งได้เหมือนกัน
บรรยากาศด้านนอกสนาม
คนเริ่มเข้าทยอยมากันหนาตามากขึ้น
จากแผนที่ด้านล่าง รถบัสลำเลียงนักเตะมาเข้าสนามที่แชงคลีย์เกตทางทิศใต้ นักเตะเดินเข้าห้องเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวที่อัฒจันทร์ฝั่ง Main Stand ซึ่งอยู่ทิศเดียวกับกล้องถ่ายทอดสดนั่นเอง
วันนั้นชมเกมอยู่ฝั่ง Centenary Stand ฝั่งตรงข้ามกับ Main Stand ครับ ก่อนเข้าประตู เจ้าหน้าที่จะขอตรวจกระเป๋า กล้องถ่ายรูป กล้องวีดีโอเอาเข้าได้นะครับ ไม่มีห้ามแต่อย่างใด หากไม่มีอาวุธหรือสิ่งของต้องสำแดง ก็สบายใจได้ครับ เขาตรวจเป็นพิธีเท่านั้น อิอิ
ผ่านเข้าประตูมาแล้ว ที่แอนฟิลด์จะใช้บัตร Membership Card สแกนผ่านประตูเข้าไปครับ แต่ในวันนั้นน้องสาวลืมเอาบัตรมาเลยไปติดต่อที่เคาน์เตอร์ เจ้าหน้าที่เลยออกตั๋วกระดาษให้ใหม่ แต่ต้องเสียตังค์เพิ่มค่าลืม T_T
จากนั้นเดินมุ่งหน้าไปยังที่นั่งของเราได้เลย มีข้อสังเกตนิดนึงครับ คือถ้าใครอยากแวะไปเดินเล่นอีกสแตนด์ ไม่สามารถทำได้ครับ ถึงแม้ว่าทุกสแตนด์จะมีทางเดินเชื่อมถึงกันหมดแต่จะมีเจ้าหน้าที่บังทางเอาไว้ เหตุผลผมว่าคงเป็นเรื่องความปลอดภัย และความสงบเรียบร้อย จะได้ไม่วุ่นวาย
อัฒจันทร์ฝั่ง Kop Stand ริมซ้ายสุดเป็นส่วนของกองเชียร์ทีมเยือน น้อยมากครับ ถ้าเทียบกับจำนวนกองเชียร์เจ้าบ้าน ทำให้ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเวลาแข่งในบ้านกับเวลาไปเป็นทีมเยือน ถึงแตกต่างกันสุดๆ
นักฟุตบอลทั้งสองทีมเริ่มทยอยลงมาซ้อมแล้ว เริ่มจากผู้รักษาประตู ทั้งตัวจริง ตัวสำรอง ออกมาวอร์มหมด ฝึกรับลูก ออกบอล เตะเปิดบอล ฯลฯ
ซิมง มิโญเล่ต์ (Simon Mignolet) มือกาวชาวเบลเยี่ยม ที่คว้าตัวมาจากทีมแมวดำ ซันเดอร์แลนด์ เมื่อซัมเมอร์ที่แล้ว บอกตามตรงว่าผมยังจำช็อตที่เฮียแกเซฟจุดโทษในนาทีสุดท้ายในเกมนัดแรกกับสโต๊คได้เป็นอย่างดี ประทับใจมาก แจ้งเกิดเลยทีเดียว
หลังจากนั้น นักเตะทั้งสองทีมเริ่มลงสนามมาวอร์มร่างกาย ยืดกล้ามเนื้อ ซ้อมเบาๆก่อนแข่ง ตอนซ้อมทีมเจ้าบ้านจะมายืนโซนนี้ตลอดครับ กำไรแฟนบอลเลยทีนี้ เข้าไปถ่ายรูปได้ใกล้ๆ
ลูกพี่เจิด – หลุยส์ อัลเบอร์โต้ – ท่านรองแอกเกอร์ – มาร์ติน เคลลี่
วิคเตอร์ โมเสส (Victor Moses) ปีกจอมพลิ้ว ช่วงแรกๆมาก็ดีอยู่นะ แต่ตอนนี้ส่งกลับเชลซีไปเถอะครับ จะได้ไม่เป็นภาระลูกหลาน 555+
ความหล่อกินกันไม่ลง ขวัญใจแม่ยกทั้งคู่ เอิ๊กๆ
กัปตันเจิด
เริ่มเกม ทีมหงส์แดงได้ลุ้นจากฟรีคิกระยะหวังผล
ระหว่างเกม กองเชียร์ที่นั่งแถวหลังตะโกนด่าทุกครั้งที่บอลไม่เป็นใจ (ยิงออก โดนเป่าฟาวล์ ล้ำหน้า กรรมการให้ใบเหลือง) สบถด่าเป็นภาษาอังกฤษทั้งเกม พี่แกฮาร์ดคอร์จริงๆ 555จบเกม หงส์พ่ายไปแบบชอกช้ำ จากลูกโขกประตูชัยของเดยัน ลอฟเรน ปราการหลังทีมนักบุญ ในต้นครึ่งหลัง (หลังจากโชว์ฟอร์มได้อย่างโดดเด่น จนเป็นที่เตะตาของทีมหงส์แดง และแล้วอีก 1 ปีให้หลัง เขาก็ได้มาสวมชุดสีแดงของลิเวอร์พูล รวมถึงอดัม ลัลลาน่าและริคกี้ แลมเบิร์ต)
อีกลุคนึงของ ราฮีม สเตอร์ลิ่ง เท่ไม่เบา
แฟนๆรอขอลายเซ็นนักเตะก่อนกลับบ้าน
ต้องบอกเลยว่าวันนั้นทีมนักบุญจากแดนใต้สมควรเป็นผู้ชนะอย่างแท้จริง เล่นเกมรับได้เหนียวแน่นมาก ส่วนทีมเจ้าบ้านนัดกันฟอร์มตกทั้งทีม อีกทั้งขาดเพลย์เมคเกอร์ตัวจี๊ดอย่างฟิลิปป์ คูตินโญ่จากอาการบาดเจ็บ ทั้งนี้ต้องให้เครดิตแก่แฟนบอลทีมเยือนเต็มๆ ร้องเพลงเชียร์เสียงดังตลอดทั้งเกม
